W nocy padało. Ale poranek wita nas pięknym słońcem. Budzę się o 7:00, słyszę, że już ktoś wstał, to chyba Zosia krząta się po kuchni. Leniwie wykopuję się ze śpiwora. Łukasz i uczestnicy, którzy spali w okolicznych agroturystykach mają dotrzeć koło 8:00. Przygotowuję sobie herbatę i wychodzę na zewnątrz. Rześki poranek, wracam po kurtkę. Idę zobaczyć cerkiew zanim zacznie się msza. Ludzie już się gromadzą, więc zaglądam tylko na chwilę.

Pierwszy raz przeczytałam o Łukaszu Łuczaju w sieci. Potem znalazłam jego blog i informację o warsztatach, które organizuje. W sekundę podjęłam decyzję, muszę tam pojechać! Wolne miejsca były na wrzesień, więc wysłałam zgłoszenie i niecierpliwie czekałam na sobotni poranek, kiedy to miałam poznać niezwykłego człowieka. Okazało się, że wyjątkowych osób spotkałam więcej, a same warsztaty były nadzwyczajnym przeżyciem i wspaniałą przygodą. Na pewno tam jeszcze wrócę. Ale zacznijmy od początku.